Wielka Sobota w tradycji Kościoła to czas ciszy, oczekiwania i refleksji, który poprzedza triumf zmartwychwstania. Jezus przebywa w grobie, a Kościół trwa w milczeniu.
To czas, w którym wierni rozważają tajemnicę śmierci Chrystusa i czekają na Jego powstanie.
Gromadzimy się w ten dzień przy Bożym grobie jako wyraz duchowej solidarności z apostołami przeżywając beznadzieję, niepewność i ciszę, która nastąpiła po śmierci Chrystusa, ale i w nadziei oczekując znaków pełni zbawienia.
Symbolem tej nadziei są przyniesione do święcenia pokarmy symbolizujące ciało Chrystusa, życie, oczyszczenie, trwałość, czystość i dobrobyt.
W czasie Wigilii Paschalnej, która ma miejsce w nocy z Wielkiej Soboty na Niedzielę Zmartwychwstania, zapalana jest świeca paschalna. To symbol Jezusa, Światła świata, które wchodzi w ciemność grobu i wskrzesza nadzieję.
W chwili zapalenia Paschału i rozprzestrzeniania światła po kościele, wierni symbolicznie włączają się w radość zmartwychwstania.
Na koniec nabożeństwa wierni wychodzą z kościoła na zewnątrz w licznej procesji odśpiewując „Wesoły nam Dzień dziś nastał”. Grają organy, biją dzwony jako wyraz radości zmartwychwstania i świętowania nadziei, która płynie z wiary w zwycięstwo nad śmiercią.
Oglądając poniższe zdjęcia wspomnijmy wspólnie jak licznie i głęboko przeżywaliśmy ten czas zawieszenia pomiędzy śmiercią a zmartwychwstaniem, przestrzeń, w której Kościół żyje tajemnicą paschalną, oczekując na świętowanie triumfu życia nad śmiercią i szatanem.
